بهای مشهور بودن چقدر است؟
خراسان رضوی افراد مشهور چهره های شناخته شده و محبوب جامعه هستند و در موارد بسیاری برخی رسانه ها زندگی خصوصی آنان را برای جلب توجه مخاطبین خود افشاء می کنند. البته افراد مشهور نیز نام و شهرت را انتخاب کردند و همیشه می خواهند در کانون توجه باشند، اما باید بدانیم هر فردی حق دارد از زندگی شخصی و حریم خصوصی خود محافظت کند.
هر انسانی مشکلاتی در زندگی خصوصی خود دارد و هیچ کس نمی خواهد مشکلات زندگی خودرا علنی کند. خیلی از افراد مشهور نزد عموم بسیار شناخته شده هستند برای اینکه حرفه ای مانند خوانندگی، بازیگری و مواردی از این قبیل دارند که این افراد را در کانون توجه قرار می دهد. باید به آنان اجازه دهیم تا در کنار عزیزانشان راحت زندگی کنند، بنشینند و از زندگی خود لذت ببرند.
افراد مشهور به سبب بمباران عکاسی پاپاراتزی (عکاسی دزدکی) در زندگی روزمره خود هیچ نوع حریم شخصی ندارند اما باید بدانیم این افراد معروف مانند دیگران سزاوار حریم خصوصی هستند. حریم خصوصی این افراد از زمانی که در تلویزیون مشاهده می شوند و یا زمانی که ستارگان سینما می شوند مورد تهاجم قرار می گیرد. با وجود پاپاراتزی ها افراد مشهور مانند هر فرد دیگری از حریم شخصی که شایسته خود است، برخوردار نمی شوند. افراد مشهوری مانند جاستین بیبر، تیلور سویفت و کیم کارداشیان به سبب شهرت بیش از پیش خود از اهداف اصلی این پدیده بوده اند.
پاپاراتزی ها باید حریم خصوصی افراد مشهور را رعایت نمایند متاسفانه اگر یک فرد مشهور به تصویربرداری یا سوالات آنان «نه» بگوید، پاپاراتزی ها هر حرکتی انجام می دهند تا زندگی این افراد را پوشش دهند. افراد مشهور نیز گاهی اوقات بنا بر این خشونت پیشه می کنند و به پاپاراتزی ها هشدار می دهند تا فاصله خودرا حفظ کنند.
پاپاراتزی حدودا در زندگی همه افراد تاثیر به سزایی دارند. مردم می توانند هر روز این تصاویر ارسال شده توسط این افراد را در کانال خبری مورد علاقه خود، وب سایت های اجتماعی، مجلات و حتی در بعضی موارد در یک کتاب ببینند. بعنوان مثال، در انگلستان، مرگ دیانا، پرنسس ولز در سال ۱۹۹۷ به سبب نفوذ بدون اجازه رسانه ها و به سبب عدم رعایت مطبوعات از کنوانسیون های حریم خصوصی شخصیت های معروف مورد توجه قرار گرفت. حدس و گمان هایی در مورد مرگ وی وجود داشت و در ابتدا علت آنرا تعقیب پرسنل رسانه اعلام نمودند که در فرار از این افراد با تصادفی مرگبار روبرو شد.
کدام کشورها از حریم خصوصی سلبریتی ها حمایت می کنند؟
شدت پاپاراتزی از مکانی به مکان دیگر متفاوت می باشد. بعنوان مثال، فرانسه به خاطر احترام به زندگی افراد مشهور و فرزندان آنان دراین زمینه شناخته شده است، در صورتیکه مکان های دیگر مانند هالیوود می کوشند حتی با آنان درگیر شوند. توجه رسانه ها می تواند زندگی همه افراد از افراد مشهور و خانواده آنان گرفته تا خود ما را تحت تاثیر قرار دهد. در ذیل برخی کشورها که از حریم خصوصی افراد مشهور حمایت می کنند، معرفی شده است.
انگلستان
برای جلوگیری از ایجاد مزاحمت برای خانواده سلطنتی، انگلیس قوانینی وضع کرد و درنتیجه گزارش های مطبوعاتی را زودتر از خیلی از کشورها محدود کرد. همچنین، نهادهایی مانند کنوانسیون اروپایی حقوق بشر و کمیسیون حقوق انگلیس پیشنهادهایی را برای محافظت از حریم خصوصی افراد ارائه کردند. بعد از مرگ پرنسس دیانا در سال ۱۹۹۷ کمیسیون شکایات مطبوعاتی، یک سازمان خودتنظیمی از رسانه های انگلیس، یک سری مقررات را برای جلوگیری از وقوع حوادث مشابه پیشنهاد کرد؛ این پیشنهادات شامل ممنوعیت تصاویر پاپاراتزی، گسترش تعریف مالکیت خصوصی، تقویت پشتیبانی از کودکان مشهور و جلوگیری از آزار و اذیت رسانه ها برای افراد معروف است.
فرانسه
بااینکه دولت فرانسه قوانین سختی برای جلوگیری از حمله به حریم خصوصی افراد مشهور توسط پاپاراتزی وضع کرده است، اما این قوانین خلاف یکدیگر هستند، بدین سبب برای محافظت از افراد مشهور و فرزندان آنان کارآمد نیستند. دولت، پاپاراتزی ها را از انتشار هر عکسی که مورد رضایت افراد نباشد منع کرده است اما به آنان اجازه انتشار تصاویر گرفته شده در مکان های عمومی را می دهد. بگفته نیویورک تایمز، فرانسه چنان قوانین حریم خصوصی درباره مطبوعات دارد که سردبیران معمولا یک باند سیاه بر روی چهره مطالبی چاپ می کنند که اجازه انتشار تصاویر خودرا ندارند. علاوه بر این، سود بالای ناشی از انتشار تصاویر منحصربه فرد افراد مشهور در فرانسه بیش از ۳۲ هزار دلار جریمه است و پاپاراتزی ها را وسوسه می کند که در این مورد ریسک کنند.
اسپانیا
تهدید زندگی خصوصی به سبب گسترش فناوری و عکاسی در سال ۱۸۹۰ توسط وارن و برندیز، وکلای بوستون مورد توجه قرار گرفت. بیش از یک قرن است که روش های مختلف یافتن اطلاعات در مورد زندگی خصوصی افراد افزایش یافته است و به آسانی حق حریم خصوصی نقض می شود. دولت باتوجه به حق حریم خصوصی برای افشای اطلاعات شخصی افراد و انتشار آنها بوسیله رسانه های اجتماعی مقررات قانونی وضع کردند که به دیگران اجازه نمی دهد به اطلاعات شخصی کسی دسترسی داشته باشند و اجازه انتشار و افشای اطلاعات را نمی دهند. دولت مدنی کدی جدید در مورد حق حریم شخصی و مجازات نقض آن وضع کرده است که شامل عدم انتشار نامه شخصی، پیام الکترونیکی، عدم رهگیری ارتباطات در فضای شخصی افراد و افشای یا انتشار اطلاعات دراین زمینه است. مجازات این جرایم در صورتی بیشتر خواهد بود که شخص نقض کننده، کارمند دولت باشد.
ایالات متحده
در سال ۱۹۹۸، کالیفرنیا «قانون تجاوز به حریم خصوصی» را تنظیم کرد که استفاده از دستگاه های دیجیتال برای گرفتن عکس از افراد مشهور را در موارد خصوصی ممنوع می کند. بااین حال، این اساسنامه توسط مخالفانی مورد انتقاد قرار گرفت که معتقدند مانع آزادی مطبوعات در جمع آوری اخبار می شود.
نخستین اصلاحیه «قانون تجاوز به حریم خصوصی» در سال ۲۰۰۵ تصویب گردید و قرار شد سود حاصل از تصاویر گرفته شده در هنگام مشاجره بین افراد مشهور و عکاسان ضبط شود. قانونگذاران کالیفرنیا کد مدنی ۱۷۰۸.۸ که شامل جریمه به سبب کسب سود از هر تصویر گرفته شده توسط پاپاراتزی بود در سال ۲۰۰۵ گسترش دادند و آنرا اعمال کردند. در سال ۲۰۰۹، قانون جدید دیگری A.B ۵۲۴ اعلام نمود که مجازات های حداکثر ۵۰هزار دلاری از نخستین ناشران تصاویر گرفته شده بوسیله نقض قانون حریم خصوصی گرفته می شود. هدف این قانون جلوگیری از پاپاراتزی هایی بود که به دلیلهای سودجویی از افراد مشهور عکس خصوصی می گیرند. بااین حال، ادعا می شود که این قانون موثر نیست برای اینکه نخستین ناشران تصاویر افراد مشهور معمولا می توانند بیش از یک میلیون دلار درآمد کسب کنند. بعلاوه، به نظرمی رسد A.B ۵۲۴ بار دیگر با دیوان عالی کشور در منع مطبوعات برای دستیابی به اخبار قانونی تناقض دارد.
از آنجایی که کالیفرنیا متوجه شد که هنوز درگیری بین افراد مشهور و پاپاراتزی ادامه دارد و حتی بیشتر هم شده است، در ژانویه ۲۰۱۰، قانون ضد پاپاراتزی AB ۲۴۷۹ دیگری برای رسیدگی به دو مشکل اصلی تصویب کرد؛ تعقیب و گریز خودرو افراد مشهور توسط پاپاراتزی که اغلب منجر به تصادف و مانع از حرکت آزادانه افراد مشهور می شود. AB ۲۴۷۹ علاوه بر این مجازات های مالی و کیفری برای افرادی که به سبب قصد عکس گرفتن برای اهداف تجاری رانندگی بی ملاحظه دارند را تعیین کرد؛ جریمه نقدی بین ۱۴۵ تا ۱۰۰۰ دلار و مدت حبس حدود پنج تا ۹۰ روز خواهد بود. اگر کودکی در هنگام رانندگی بی ملاحظه در داخل خودرو باشد، جریمه نقدی تا ۵۰۰۰ دلار و مدت حبس تا یک سال خواهد بود.
حریم خصوصی سلبریتی ها
تا اواخر دهه ۱۹۶۰ بحث فلسفی گسترده ای درباره ارزش حریم خصوصی وجود نداشت و برجسته ترین محقق جنبه های فلسفی حریم خصوصی، فردیناند شومن این ایده را بیان نمود. در سال ۱۹۶۸، فیلسوف دیگری، چارلز فرید اظهار نمود که ادبیات مربوط به حریم خصوصی گسترده است، برای اینکه روانشناسان و جامعه شناسان در این مورد با یکدیگر بحث و گفت و گو دارند. هانا آرنت با عنوان «وضعیت انسانی» (۱۹۵۸) تعدادی از وظایف اساسی حریم خصوصی را بیان کرد. تعریف حریم خصوصی و آزادی وستین (۱۹۶۷) با معرفی تعریفی دو لایه از حریم خصوصی، تلفیقی از ابعاد شخصی و اجتماعی و متشکل از چهار حالت ناشناس بودن، احتیاط، خلوت و صمیمیت و چهار عملکرد حریم خصوصی یعنی استقلال شخصی، بروز احساسات، خودارزیابی و ارتباطات محدود و محرمانه تحلیل آرنت را کامل کرد. وستین اشاره کرد که حتی حیوانات نیز به دنبال دوره های خلوت فردی یا صمیمیت در گروه های کوچک هستند.
ارائه تعریفی مناسب از حریم خصوصی یکی از اشکالات حل نشدنی در مطالعات حریم خصوصی است. دکتر کاترین جی دی از دانشگاه ادینبورگ در رساله خود «چشم اندازهای حریم خصوصی: یک تحلیل جامعه شناختی» (۱۹۸۵)، بیش از ۱۰۰ مثال در این مورد ذکر کرده است. یکی از قدیمی ترین تعاریف همچنان موثر اظهارات ساموئل وارن و لوئیس براندیس است که در سال ۱۸۹۰ در خصوص اینکه حریم خصوصی حق تنها ماندن فرد است، ارائه شد.
روت گاویسون در سال ۱۹۸۰ دشواری تعاریف قانونی حریم خصوصی را برجسته کرد و ریموند واکس در سال ۱۹۸۹ این مساله را بیشتر مورد بررسی قرار داد. وکس نتیجه گرفت که این اصطلاحات به قدری با مفروضات پوشیده شده و از نظر کاربرد مبهم است که انسجام مفهومی یک هدف غیرقابل دسترسی است. ازدیاد تعاریف و نامناسب بودن آنها برای اهداف حقوقی سبب شده است که تعدادی از پژوهشگران حقوقی از اصطلاح حریم خصوصی در تدوین قوانینی برای پشتیبانی از آن اجتناب کنند. با این وجود بسیار بعید است که این اصطلاح از کاربرد رایج ناپدید شود، برای اینکه بیشتر مردم کارآمدی تعریف را درنظر دارند.
حریم خصوصی یک حق انسانی است که رعایت این حریم و حفظ آن احساس امنیت و آرامش افراد در جامعه را تضمین می نماید. حریم شخصی یا خصوصی به افراد این امکان را می دهد تا برای محافظت از خود در مقابل مداخلات بدون مجوز در زندگی خصوصی آنان مرزهایی ایجاد کنند. درواقع حریم خصوصی همان اطلاعات و زندگی شخصی افراد است و فاش شدن یا دسترسی بدون مجوز به آنها ممکنست به صورتی موجب رنجش و لطمه وی شود.
حریم خصوصی حقی است که همه افراد بدون توجه به موقعیت اجتماعی خود شایسته آن هستند و یک ضرورت جهانی است که هر انسانی انتظار دارد. همه افراد مشهور کتاب های باز نیستند و ترجیح می دهند جزئیات زندگی خودرا به نمایش نگذارند اما متاسفانه پاپاراتزی تصمیم گیرنده در انتشار این موارد است. متاسفانه افراد مشهور مجبورند با این واقعیت زندگی کنند که خیلی از افراد همیشه تلاش می کنند تا از زندگی آنان برای منافع شخصی استفاده کنند. به یاد داشته باشیم که افراد مشهور دقیقا مانند ما هستند و نباید زیر ذره بین و مورد مطالعه قرار گیرند.
منابع
science.jrank.org
easternecho.com
thepearlpost.com
spectatornews.com
۱۲۳helpme.com
/writing۹.com
en.wikipedia.org
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب